WVU gökbilimciler bugüne kadar ölçülen en büyük nötron yıldızını tespit etmeye yardımcı oluyor
West Virginia Üniversitesi araştırmacıları, Pocahontas İlçesindeki Green Bank Teleskopu ile ortaya çıkan bir buluş olan bugüne kadarki en büyük nötron yıldızını keşfetmeye yardımcı oldular.
J0740 + 6620 olarak adlandırılan nötron yıldızı, Güneş’in kütlesinin 2.17 katı (Dünya kütlesinin 333.000 katı), yalnızca 20-30 kilometre veya yaklaşık 15 mil boyunca hızlı dönen bir pulsardır. Bu ölçüm, tek bir nesnenin kendisini kara deliğe sokmadan ne kadar büyük ve kompakt olabileceğinin sınırlarına yaklaşır.
Yıldız, Dünya’dan yaklaşık 4.600 ışık yılı uzakta bulundu. Bir ışık yılı yaklaşık altı trilyon mildir.
Keşif, yerçekimsel dalga arayışının bir parçası olarak yapılan rutin gözlemler sırasında ortaya çıkan McLaughlin’in çok sayıda serpiştirici sonuçtan biri olduğunu söyledi.
McLaughlin: “Green Bank’ta yerçekimi dalgalarını pulsarlardan tespit etmeye çalışıyoruz. Bunu yapabilmek için, hızla dönen nötron yıldızları olan milisaniyelik pulsarları gözlemlememiz gerekiyor. Bu (keşif) yerçekimi dalgası algılama çalışması değil, gözlemlerimizden kaynaklanan birçok önemli sonuçtan biri.”
Pulsarın kütlesi, “Shapiro Gecikmesi” olarak bilinen bir fenomen ile ölçülmüştür. Temel olarak, beyaz cüce arkadaşı yıldızdan gelen çekim, Einstein’ın Genel Görelilik Teorisi’ne göre etrafını saran alanı uyarır. Bu, pulsardan gelen darbelerin, beyaz cücenin etrafındaki çarpık uzaydan geçerken biraz daha uzaklaşmasını sağlar. Bu gecikme; onlara nötron yıldızının kütle ölçümünü sağlayan beyaz cücenin kütlesini söyler.
Nötron yıldızları süpernovaya giden büyük yıldızların sıkıştırılmış kalıntılarıdır. Dev yıldızların süpernovalarda ölmesi ve çekirdeklerinin çökmesi; protonların ve elektronların birbirine nötronlar oluşturmak üzere erimesiyle oluşurlar.
Keşfedilen nötron yıldızının kütlesini görselleştirmek için, nötron-yıldız materyaline değecek tek bir küp şeker, Dünya üzerinde 100 milyon ton ağırlığında ya da tüm insan popülasyonuyla aynı olacaktır.
Gökbilimciler ve fizikçiler bu nesneleri on yıllardır araştırmış olsalar da birçok gizem, iç yapılarının doğasını açıklayamamıştır: Ezilmiş nötronlar “aşırı akışkan” hale gelir ve serbestçe akar mı? Atom altı kuarklar ya da diğer egzotik parçacıklardan oluşan bir çorbaya mı giriyorlar?…
Pulsarlar, manyetik kutuplarından yaydıkları radyo dalgalarının ikiz ışınları nedeniyle isimlerini alırlar. Bu kirişler, deniz fenerine benzeyen bir alanda uzayı süpürüyor. Bazıları saniyede yüzlerce kez döner.
Pulsarlar bu olağanüstü hız ve düzenlilikle döndüklerinden, astronomlar bunları atomik saatlerin kozmik eşdeğeri olarak kullanabilirler. Bu hassas zaman tutma, astronomların uzay-zaman yapısını incelemelerine, yıldız nesnelerinin kütlelerini ölçmelerine ve genel görelilik anlayışlarını geliştirmelerine yardımcı olur.
