EA‘nın devasa futbol serisinin en son oyunu, oyuncuları doğrudan Santiago Bernabeu’ya ve bir Madrid derbisine götürüyor. Real Madrid ve Atletico ısınırken, stadyumun çevresinde “Hala Madrid” çalıyor. Cristiano Ronaldo‘nun mükemmel şekillendirilmiş dijital görüntüsü projektörlerin altındaki kameralara el sallıyor. Gürültülü, gururlu ve elektrikli.
Bu mükemmel dizayn oyun boyunca da devam ediyor. Los Blancos ilerledikçe kalabalığın da sesi yükseliyor. Kameralar Karim Benzema‘nın gevşek bir top atışını selamlayan gürültünün bir parçası oluyor.
İlk izlenimler geçtikçe, FIFA‘nın ihtişam ve durumdan ötürü hiçbir şey kaybetmediği açık. EA‘nın ‘maç günü deneyimini yeniden yaratma yeteneği herkes tarafından fark ediliyor.
Elbette ki bu atmosfer bir süredir vardı. Ancak burada, kutsal alanda atlayan beyaz formaların kıvrımlı kütlesine dokunarak sanki hem mekanda hem de seslerde daha somut bir varoluş hissediliyor.
EA‘nın parlaklığı ve çekiciliği, modern futbolun aşırılık yüzüğü ile sahadaki gerçeklikten uzaklaştırıyor. Oyun geliştiricinin niyeti güzel ışıkları ortaya koymak ve bu işe yarıyor. Fakat artan estetik de daha önemli bir şeye dikkat çekiyor. Bu, EA‘nın tescilli Frostbite motorundaki FIFA‘nın 2. yılıydı. Ekstra deneyim hem görsel hem de sahnede önemli olanı gösteriyor.
FIFA 18, öncekinden çok daha iyi bir futbol oyunu. FIFA 17 de beğeniliyordu, ancak motor revizyonuna rağmen hala FIFA‘nın daha uzun zamandır devam eden bazı eksik konularından sözediyordu.
Hareketinizi açığa çıkarmak ve ertelemek çok uzun sürecek animasyonlar; tepkisiz oyuncuları kontrol etmek için uğraşmak; oyuncudan oyuncuya bireysellik eksikliği.
FIFA 18, bu konularda sessizce ancak kendine güvenen bir konuşma yaptı. Çünkü başarılı bir ekip, radar altında tam bir geri bildirim imzalamıştı.
Aslında, FIFA 18‘in iyileştirilmiş oyununda kutu bullet puanlarının geri kalanı konusunda çok az şey var. EA, hareketlerini yeniden yaratmak amacıyla hareket formatlı oyuncuları olan ‘Gerçek Hareket Teknolojisi‘ üzerinde biraz karışıklık yarattı.
Ancak bu daha da cazip görünüyor. Nerede sayılırsa, bireysel oyuncuların becerileri ve nitelikleri sahada daha fazla önemlidir. Oyunda Ronaldo gerçek hayatta olduğu şekilde koşar.
Yeni Bakış Açısı
Oyuncudan oyuncuya, bireysellik daha tanımlı ve daha önemlidir. Ancak FIFA’da özellikle büyük rakibi PES 2018‘e kıyasla, mücadeleye devam ettiği yerlerde, ekipleri tanımlanabilir. Sadio Mane sahaya atlıyor. Liverpool, elinden gelenin en iyisini yapıyor.
Geniş vuruşlar sahada. Oyuncular bir League One maçına girip oyunu üst düzey takımlarla oynayabilirler.
Ancak, PES 2018 gibi bazı alanlarda belki de mekanik olarak etkileyici olmasa da, oynamak mutlaka daha az eğlenceli değildir. FIFA 18’de gerçek fizz işlemlere, topları tatmin edici ve inandırıcı bir ağırlık ile çizimlerinde ping vardır.
Umutsuzca genişleyen bir bekçiden netin arkasına atan gök gürültülü bir atış mutlak bir zevk ve oyunun tamamı daha gürültülü ve tepkisel.
Çapraz ve uzun toplar daha doğru ve kontrollü hissedilirken, oyuncuların hızlı bir şekilde saha dışı kalmaları veya yön değiştirmeleri için fantezi kontrol animasyonlarını kesintiye uğratarak düğme girişlerinde tepki vermeyi daha hızlı yapar.
Oyun savunmasında Daha çevik saldırganlar var, ki bu da değişmeden kalmış ve biraz daha hileli bir durum. Fakat lehine, daha esnek kumandalar, topların kaybolmasını kolaylaştırırken fiziksel oyun iyi temsil edilmiş ve usulüne uygun olarak reklam edilmiştir.
Yetenekli ekipler arasındaki oyunlar, beklenilen sıklıkla oynanır. Saldırıya yapılan vurgu, çoğu kez, hedeflemenin gevşek alanlarından ayrılmak için kötü bir konumlandırma başlatan, talihsiz kalecilere yayılmış görünüyordu.
Hikaye boyunca yayılan diğer seçenekler farklı bir lezzet verirken, Alex’in görünümü özelleşleştirilirken Journey’e daha yakışıklı bir his verilmiş. Aynı zamanda, bu senaryolar gerçek dünyada oluştuğunda, gerçek oyuncu nadiren senaryoya uygun davranmaktadır.
