Ay‘ın kökeni için yapılan yeni bir açıklamaya göre, gezegenimiz sinaps olarak adlandırılan buharlaşmış bir buluttan ibaretken Dünya‘nın içinde oluştu.
California, Davis ve Harvard Üniversitesi araştırmacıları tarafından yönlendirilen yeni model ay oluşumunda birçok bilinmeyen çözüldü. 28 Şubat’ta Journal of Geophysical Research Planets‘da yayınlandı.
UC Davis’de Dünya ve Gezegen Bilimleri profesörü Sarah Stewart “Yeni çalışma Ay‘ın mevcut fikirlerle çözülmesi zor olan özelliklerini açıklıyor. Ay kimyasal olarak Dünya ile aynı, ancak bazı farklılıklar var. Ay‘ın kompozisyon modeliyle uyuşabilen ilk model bu” dedi.
Theia Ve Erken Dünya
Günümüzdeki Ay oluşum modellerinin en belirgin olanı Ay‘ın Erken Dünya ile Theia adı verilen bir Mars gövdesi boyunca arasında göz kırpmalarının bir sonucu olarak oluştuğunu ileri sürmektedir. Modele göre, Dünya ve Theia arasındaki çarpışma, erimiş kaya ve metali Ay‘ı oluşturmak için birlikte çarpışan yörüngeye attı.
Yeni teori, 2017’de Harvard Üniversitesi mezunu Stewart ve Simon Lock tarafından önerilen, UC Davis’teki sinestia‘ya dayanıyor. Gezegen büyüklüğündeki nesneler arasında bir çarpışma meydana geldiğinde sinestia oluşur. Erimiş ve buharlaşmış kütlesinin etrafındaki yörüngede vücudunun bir kısmı ile hızla dönmektedir.
Sinestias muhtemelen uzun sürmez. Belki de sadece yüzlerce yıl. Isı yayarken kaya buharının sıvıya dönüşmesine neden olurlar ve sonunda erimiş bir gezegene çöker.
Lock, “Modelimiz bir sinestia oluşturan çarpışma ile başlıyor. Ay, buharlaşmış Dünya‘nın içinde dört ila altı bin derece Fahrenhayt arasında ve onlarca atmosfer basınında oluşuyor.” dedi.
Kilidin söylediğine göre, yeni modelin bir avantajı, uygun bir sinestia oluşturmak için birden fazla yol bulunduğudur. Doğru boyutta nesne tam olarak doğru şekilde olan bir çarpışmaya güvenmek zorunda değildir.
Dünya sinestezi oluştuktan sonra, etki sırasında yörüngede enjekte edilen ergimiş kaya parçaları, Ay için tohum oluşturur. Sinestia‘nın yüzeyinde yoğunlaşmış ve buharlaşmış silikat kaya ve proto-Moon‘a yağmur yağarken, Dünya-sinesti yavaş yavaş daraldı.
Eninde sonunda, Ay kendi kristal atmosferini takip eden sinestia bulutlarından çıkmış oluyor.
Ay, bileşimini Dünya‘dan devraldı. Ancak yüksek sıcaklıklarda oluştuğu için, Ay‘ın farklı kompozisyonunu açıklayan kolayca buharlaşan elementleri kaybetti.
