Mühendisler, elektroniklerin uzaktan kendi kendine parçalanması için bir yöntem buldular. Teknoloji, artık ihtiyaç duyulmadığında ortadan kaldırılması tasarlanmış yeni geçici elektronik türleri temsil ediyor. Bu durumda devreyi yok edebilecek kimyasal maddeler, radyo dalgalarıyla açılıncaya kadar kapalı kalır. Eğer bu teknolojiye sahip elektronik içeren bir cihaz çalınırsa, verilerini silip kendini imha etmek için uzaktan komut verilebilir.
Cornell Üniversitesi’nde elektrik mühendisliği profesörü ve yeni tasarımın arkasındaki araştırmacılardan biri olan Amit Lal “Veriler tam anlamıyla havaya karışıyor. Böylece geride çok az şey kalır. ” diyor.
Bilim insanları, cerrahi müdahale gerektirmek yerine, ortadan kaybolan tıbbi implantlar üretmek için geçici elektronikleri kullanmayı planlıyorlar. Ya da kirlilik veya karbondioksit seviyeleri gibi şeyleri ölçmek için ormanlarda ve okyanuslarda depolanan sensörlerde yer alabilirler. Bu şekilde insanlar veya robotlar onları daha sonra toplamak zorunda kalmazlar.
Diğer araştırmacılar kendiliğinden yok olmak için su veya ısı kullanan geçici elektronikler tasarlıyor. Fakat bu yaklaşımın bir takım dezavantajları var. Dişlilerinizin yağmur yağdığı anda dağılmaya başlamasını istemezsiniz. Böylece Lal ve ekibi, komuta edilinceye kadar ortadan kaybolmayacak elektronikler yarattı.
Tasarım, bir polikarbonat kabuğa gömülü bir mikroçip içeriyor. Kabuk içinde küçük boşluklar rubidyum ve sezyum gibi metallerle dolu. Bu metaller oksijenle reaksiyona girer ve çipleri yok etmenin anahtarıdır. Lal, “Etkin bir şekilde kendiliğinden tetiklenen bir yakıt olarak düşünebilirsiniz.
Benzinden farklı olarak, aydınlanmak için bir kıvılcıma ihtiyacınız olduğunda, burada havaya bırakırsınız ve tepkimeye girer.” dedi.
Çoğu zaman, metal grafen ve silikon nitridden yapılmış zarların arkasında barikatlar bulunur. Araştırmacılar onları açığa çıkarmak için çipin üzerine bir radyo sinyali gönderiyorlar. Çip daha sonra zardaki elektrik akım aküsünden geçer. Bu, grafen‘i ısıtır ve silikon nitrürü çatlatana kadar genleştirir. Ardından hava akın edebilir ve metallerle reaksiyona girmeye başlayabilir. Bu kimyasal tepkimeden gelen ısı, plastik kabuğa dökülür, kırılır ve sonunda buharlaşır.
Kabuk çatlamaya başladığında, mikro çipi de parçalayabilir. Lal, “Bunları ısıttıktan sonra çipi küçük, küçük parçalara ayırmak için yeterli stres var” dedi. Ayrıca çipte kenarlarından arındırılmak üzere ısıtıldığında hidroflorik asit oluşturan kimyasallarla denemeler yapılıyor.
Bu elektronik cihazlara sahip bir araç çoğu zaman idare edilebilir. Bununla birlikte, “Kendini imha ederken bunu tutmamanızı öneririm.” Diyor. Cihaz, teorik olarak yakınlardaki bir kişinin buharlaşmasını önlemek için algılayıcılarla donatılmış halde oluşturulabilir.
Ekip Aralık ayında yeni teknoloji için patentini yayınladı. Elektronik parçalandıktan sonra, sezyum ve rubidyum oksitler, silisyum çipten kum, grafendeki küçük karbon pullarından ve pilden oluşan ince bir toz bırakmış olacak. Lal’in Honeywell Aerospace’deki meslektaşları buharlaşabilir pil üzerinde de çalışıyorlar.
Bütün bunlar yaklaşık 0.04 inç genişliğinde bir küp halinde oluyor. Lal, “Onları bir LEGO bloğu olarak düşünebilirsiniz” diyor. Bu küçük parçalardan inşa edilen bir cihaz, hepsini bir kerede tetikleyecek şekilde programlanabilir veya sadece seçilenleri yok edebilir.
Lal, uçtan uca uçan bir drone’dan bir sinyal aldığında kaybolacak olan çevre algılayıcılarındaki teknolojiyi de öngörebiliyor. Başka bir olasılık ise, elektroniklerin mikro savları hızlandırmak için parçaladığı enerjiyi kullanması olabilir. Teknoloji, tüketici aygıtlarını daha geri dönüşümlü hale getirebilir. Telefonunuzdaki devre parçalandıktan sonra, geri dönüşüm için altın veya platin gibi kıymetli metaller geride kalacaktır. Lal, telefonunuzdaki kasanın ve vidalarında buharlaşabilir plastiklerden yapılabileceğini söylüyor.
